Serce z lodu obrasta soplami, topi się w płaczu zalane łzami. Serce ze szkła szuka odbicia, okrywa je mgła podwójnego życia. Serce z kamienia rani jak ciernie, traci wspomnienia i jest niewierne. Serce ze skały dumą się unosi, mając świat cały o nic nie prosi. Lecz… Bywa też serce czyste jak łza, kocha w udręce nie czyniąc zła.